استاد ابوالحسن صبا از اساتید بزرگ موسیقی اصیل ایران است‌.او درسال۱۲۸۱ه.ش، در تهران متولد شد. پدرش‌، ابوالقاسم کمال‌السلطنه‌ فرزند محمد جعفرخان صدرالحکما، فرزند محمودخان صبا، شاعر و نقاش بلند آوازه عهد ناصری‌، و از مردان فاضل و هنردوست عصر خویش بود. کمال‌السلطنه طبیب و ادیب و دوست‌دار موسیقی بود. سه تار را دل‌نشین می‌نواخت و اولین استاد پسرش بود. صبا علاوه بر نوازندگی گاه آهنگ نیز می‌ساخت و علاوه بر موسیقی‌ ادبیات کلاسیک ایران را به خوبی می‌شناخت و زبان انگلیسی را می‌دانست‌. او به پرورش گل نیز علاقه‌مند بود. ساز اصلی استاد ویولن بود که آن را نزد حسین‌خان هنگ آفرین فراگرفت‌. هم‌چنین سنتور را نزد علی‌اکبر شاهی و حبیب سماعی‌، کمانچه را نزد حسین‌خان اسماعیل‌زاده‌، ضرب را نزد حاجی‌خان ضربی‌، نی را نزد اکبرخان‌، تار را نزد استاد علی‌نقی وزیری و سه تار را در مکتب استاد میرزا عبدالله و غلامحسین درویش به کمال رسانید. در جوانی به مدرسه کمال‌الملک رفت و نقاشی را فراگرفت‌. همچنین‌، مهارت‌هایی چون سوهان کاری‌، نجاری‌، ریخته‌گری‌، معرق‌کاری و خاتم‌کاری به دست آورد که بعداً در ساختن آلات موسیقی به کار بست‌.

     صبا در شب جمعه ۲۹ آذر ماه سال ۱۳۳۶، در ۵۵ سالگی به علت ناراحتی قلبی چشم از جهان فروبست‌. بعد از مرگ استاد، بر طبق وصیت ایشان و به خاطر تجلیل و قدردانی از این هنرمند نامی‌، خانه ایشان در ۲۹ آبان سال۱۳۵۳، به موزه تبدیل گردید و همسر ایشان، به کمک فرزندان استاد، اشیا و لوازم متعلق به استاد را جمع آوری و به موزه اهدا کردند.

     به‌طورکلی‌، موزه صبا به دو بخش تقسیم می‌شود: بخش اول شامل سازها، لوازم شخصی و آثار استاد از جمله ردیف‌های موسیقی است‌ و بخش دوم اختصاص به کارهای دستی خانم صبا، همسر استاد صبا، دارد که شامل مجموعه تندیس‌های مومی و لباس‌های محلی و سنتی ایران قدیم است‌.

     در حال حاضر، موزه فعال است‌ ولی به مرمت نیاز دارد

مزار استاد در ظهیرالدوله میباشد