چقدر تنگ است

چقدر سخت است

افرین

درود

مطلبتون شاید در ظاهر طنز به نظر بیاد اما وقتی در جامعه ای در روز روشن و با وقاحت و بیشرمی تمام سرمایه ملی مردم به تاراج میره و در گوشه ای نوزادی رو به خاطر نپرداختن هزینه بیمارستان به عنوان گروگان از مادر جدا کرده و نگه میدارند   به نظر من باید کلاس هایی دایر کرد در راستای اینکه ملتی چگونه میتونه از نان بی غیرتی خویش سفره ای رو پر کنه.. الان باید این کلاسها برای مردم ما وما دایر بشه چون ما غیرتمون از اعرابی که اونها رو فرومایه و بدوی میدونیم خیلی کمتر و به جرات میگم ما ایرانی ها اصلا غیرت نداریم

ممنونم از نوشتتون و از حمایت بی دریغتون در نبود من

موفق باشید

درود بر فرياد ايراني. داداش گلم هرچي بنويسه ميتركونه. ايشااله سكوت هم مياد و دوباره شما روحيه قبليتو ميگيري. خيييييلي متن جالبي  گذاشتي

دروود بر مسعود عزیز

به نکته جالبی اشاره کردید ، بله درست فرمودید ،به دو علت این تغییر را انجام دادم ، اول خیلی روحیه خسته و ناراحتی داشتم و اگر دقت کرده باشید چند روز اخیر تمایلی به ارائه مطلب جدید نداشتم و رفتن خانم سکوت هم مزید بر علت شده بود ،و دلیل بعدی  پیدا کردن   مخاطبین  جدیده ،در مطالب بعدی معرفی اسطوره های موسیقی و ادبیات ایران را ادامه خواهم داد

با سپاس از نظرات شما 

پیروز و شاد باشید