آخرین مصاحبه استاد
مجله زمان، 1372 ، گفتگو کننده : احمدرضا احمدی
بعداز اتمام تحصيلات ابتدايی، موسيقی را نزد کلنل وزيری آغاز کردم. ساز من در ابتدا تار بود ولی بعدا به پيانو علاقه مند شدم و به آن رو آوردم. بعد از مدتی که نزد آقای کلنل کار کردم خواستم بيشتر روی موسيقی کلاسيک اروپايی کار کنم و نزد خانم خالاتيان رفتم. بعدا که سرود وارد موسيقی مدارس شد، بنده سالها در مدارس تدريس موسيقی می کردم.
سال 1311.
ده، دوازده سال بيشتر نداشتم. مدتها پيش خانم خاراطیان رفتم. پيش استادم کلنل وزيری هم کار کردم. ايشان هم موسيقی کلاسيک تدريس می کرد، ولی چون خانم خاراطیان از نظر کار موسيقی کلاسيک ديپلم کنسرواتوار برلين و پاريس بود اين بود که من پيش ايشان کار کردم و تمام قطعات موسيقی کلاسيک اروپايی از قبيل کارهای موتزارت، بتهوون، شوبرت را زدم و بعدا تمام نوکتورنها و پرلودهای شوپن را نزد ايشان کار کردم، حتا اتودهای مفصل را.
خانم خالاتيان در هنرستان تدريس می کرد.
نه، هنرستانی که در قديم معروف بود به مدرسه موسيقی ملی.
سالار معزز. در مدرسه دارالفنون در چند اتاق موسيقی تدريس می کردند، بيشتر هم موسيقی نظام بود. بعداً اين مدرسه موسيقی را به آقای کلنل دادند و ايشان در سال 1307 رئيس مدرسه عالی موسيقی شدند.
اوايل نزد ايشان پيانو آموختم. پيانوی او خوب بود.
بله، بعدها در هنرستان تئوری موسيقی و سلفژ (Solfege) درس دادم. از بدو تاسيس راديو در سال 1319 در آنجا هم مشغول شدم. در آن موقع سنی نداشتم ولی هم نوازنده پيانو بودم و هم رهبر ارکستر شماره يک. سال اولی که راديو تاسيس شد، در اولين ارکستر راديو اين نوازنده ها بودند : صبا ، حبيب سماعی ، حسين تهرانی ، مرتضی نی داوود و خود من. بعدها که برنامه گلها تاسيس شد من رهبر ارکستر آن شدم و نوازنده پيانو و سوليست هم بودم. برای ارکستر گلها هم قطعاتی تنظيم می کردم.
بله جنبه دولتی داشت. بعد از اين که آقای کلنل هنرستان را ترک کردند، رياست هنرستان را آقای غلامحسين مين باشيان که سرهنگ ارتش بود به عهده گرفت. بعداً در سال 1321 که مدرسه عالی موسيقی توسعه يافت و جزو اداره موسيقی کشور شد ، اين اداره را به آقای وزيری دادند. سالهايی که ايشان رياست داشتند، موسيقی ايرانی هم تدريس می شد.
تقريباً در سال 1324 . من در آنجا هم پيانو هم سلفژ و هم ديکته موسيقی تدريس می کردم.
در مدرسه عالی موسيقی وزيری با خالقی همکلاس شدم. دوره های کلاس آقای وزيری را با هم ديديم و سبکمان در آهنگسازی يکی بود. بعدها خالقی هنرستان موسيقی ملی را تاسيس کرد و برای موسيقی ايرانی خيلی زحمت کشيد. من هم در اين هنرستان تدريس می کردم.
سال چاپ آن دقيقاً يادم نيست. الان شاگردهای من از اين کتابها استفاده می کنند. متدی هم برای رديف موسيقی ايرانی روی پيانو نوشته ام که اميدوارم بزودی چاپ شود.
بله اصل اين رديف متعلق به آقا حسينقلی، ميرزا عبدلله و درويش خان است.
موسيقی ايرانی را وقتی به شاگرد درس می دهيم که دست روان داشته باشد و موسيقی کلاسيک را زده باشد. چون موسيقی کلاسيک دست را روان می کند و نت خوانی را قوی می کند. بعداً موسيقی ايرانی به او درس می دهيم، چون موسيقی ايرانی تکنيک مفصلی دارد.
سبک من را انوشيروان روحانی ، اردشير روحانی ، افليا پرتو ، مهين زرين پنجه و ساسان محبی خوب می نوازند. آنها شاگردان خوب من بوده اند.
نه. بدون نت اصلاْ نمی شود. شاگرد بايد مدتها موسيقی کلاسيک زده باشد تا دستش راه بيفتد و بعد موسيقی ايرانی بنوازد.
دروود
از همه دوستان برای مهر و محبتی که به بنده هدیه کردند صمیمانه سپاسگذارم ،که به واقع این هنر ایران است که تحسین میشود و من فقط بازگو کننده هستم
پوریا بسیار خوشحال شدم از پیشنهاد شما ،پدرم اهل کاشمر در خراسان رضوی است و به همین دلیل در طی رفت و آمدهای ما به کاشمر تمام نواحی خراسان سفر کردم ، تربت جام و تربت حیدریه ، شیروان ، طبس ، که همگی اکثرا ساز دوتار را تخصصی مینواختند و چند بار شخصا خدمت استاد قربانی رسیدم و آشنایی مختصری نسبت به موسیقی موغامی خراسان دارم
در جایجای ایران پهناور به واسطه فرهنگ غنی که داشته اند به موسیقی و آواز اهمیت ویژه ای قائل بودند وگستردگی آن بسیار است ،از این رو فرصت زیادی را می طلبه که بصورت کامل به آن پرداخته شود
اخیرا گروه رستا ک آلبومی بسیار ارزنده به بازار عرضه داشته که در آن از موسیقی شهرهای مختلف استفاده کردند
بنده سعی میکنم بعد از معرفی بزرگان موسیقی که بر گردن فرهنگ ایران حق دارند به موسیقی مقامی بپردازم که متاسفانه به دلیل کم اهمیت جلوه دادن حضرات رو به نابودی هستند
چند روز پیش با خودم فکر میکردم این اواها و ترانه ها را که همه قدیمی می گویند با و جود اینهمه زیبایی و احساس دیگر در گوش نسل جدید نا اشنا ست یعنی شنونده ای نخواهد بود؟ والبته کسانی هستند که مشتاقند وعلاقه مند ش به هر حال من هم از شما ممنونم
درود و هزاران درود فریاد عزیز
متاسفانه واژه ای که بتونه از شما در برابر این کار ارزشمند و بزرگتون قدردانی کنه پیدا نکردم... تنها و تنها میتونم بگم که ایران و هنر ایرانی و تاریخ ایران که در این هنر پنهان شده هیج گاه با وجود فرزند اگاهی مثل شما از بین نخواهد رفت و به فراموشی سپرده نخواهد شد.. اواز ایرانی با تاریخ ایران پیوند داره و حماسه ها و دردها و رنجهایی که بر سر ایران امده در این موسیقی اصیل نهفته شده است و نباید بگذاریم به ورطه فراموشی سپرده بشه و شما چقدر عالی به این وظیفه میهنی عمل میکنید. درود بر شما و بر شرف و غیرت ایرانی شما
در ضمن یکی از زیباترین اجراهای استاد خوابهای طلائی ایشان هست که هرگز از یاد نخواهد رفت.
همنوازی استاد بیگجه خانی و فرنام
حتما ببینید ،بسیار تاثیر گذاره
آواز استاد شجریان برمزار همایون خرم
200683 بازدید
87 بازدید امروز
98 بازدید دیروز
370 بازدید یک هفته گذشته
Powered by Gegli Social Network (Gohardasht.com)
Copyright ©2003-2024 Gegli Social Network (Gohardasht) - All Rights Reserved
Developed by Dr. Mohammad Hajarian