دروود بر همه دوستان گرامی
شرمسارم از اینکه مجبور شدم متن را عوض کنم
داستان از جایی شروع شد که من به دنبال موزیک درخور حال و هوای خاطرات دوران کودکی بودم که به تصنیفی برخوردم و تداعی کننده یک روز پر خاطره برای من بود
بدون هیچ اندیشه ای آن را بر روی بلاگ قرار دادم

 یکی از روزها سرد زمستون بود ،یادمه اون موقع مثل الان که سر سفره همه نفت هست، فراونی نبود مردم ساعتها توی صف می ایستادن تا چند لیتر از صدقه سر آقا نفت بگیرن تا زن و بچه شون از سرما تلف نشن ، روح اموات شما شاد ،مادربزرگم برای صرفه جویی همه پخت و پزشو روی یک چراغ توی اتاق انجام میدادتا هم اتاقها گرم بمونه و هم غذا بپزه و برای گرم کردن کرسی هم از منقل استفاده میکرد ،جالبه بدونید به طریقی آتیش و مهار میکرد که ذره ای بو و گاز ناشی از منفل به بیرون درز نمیکرد نا گفته نماند که پای ثابت آتیش درست کردن خودم بودم
زیر کرسی دور هم جمع بودیم و همه از حال و هوای جنگ صحبت میکردند که عملیات فلان چی شده و پسر فلانی شهید شده فردا میارنش، رادیو  روشن بود و همیشه گوش به زنگ بودیم چه موقع وضعیت قرمز اعلام میکنند ، برای من خیلی جذاب بود اولین  نفر خودمو میرسوندم زیر زمین و داد میزدم ،اول
پخش سرود ها و تصنیفهای حماسی  در بین برنامه های رادیو عادی بود ،همه گرم صحبت بودن که صدای زنگ در اومد ، مادر بزرگم از جا پرید ، مادرم به من گفت پاشو ببین کیه خدا کنه دایی علی باشه قرار بوده بیاد مرخصی ،درو باز کردم دوستای داییم بودند یادگار و پرویز ، گفت بگو ننه مبارکه بیاد دم درپرویزه ،تا برگشتم دیدم پشت سرم ایستاده و قبل از هر صحبتی روی زمین افتاد
باور کنید قلم من ضعیفه و نمیتونم اون صحنه رو توصیف کنم

از همه دوستان عذر میخوام